pioneer MXA-1

Po przyjęciu w 1961 roku standardu nadawania sygnału stereo na falach ultrakrótkich rozpoczęła się produkcja sprzętów wyposażonych w dekodery. Przyjęto nazwę na sposób nadawania jako MPX (od multiplex), a roboczo system nazwano "zenith-general-electric" (od nazw firm które opracowały prawie identyczne systemy i zarejestrowano je jako system wspólny - Zenith Electronics Corporation and General Electric) . W rękach  nabywców była już jednak duża ilość amplitunerów i tunerów stereo pracujących w systemie multicast i mających układ wejśc / wyjść do współpracy z zewnętrznymi dekoderami MPX. Pioneer jako czołowy eksporter amplitunerów musiał zapewnić przynajmnniej części nabywców amplitunerów serii SM-Bxxx, SM-Gxxx i SM-Qxxx urządzenia które miały umożliwić odbiór stereo MPX. Firma wypuściła dwa modele lampowych dekoderów. Pierwszym był pracujący w układzie matrycowym MXA-1A na dwóch lampach 6CG7 (lampa podobna elektronicznie do ECC82). Zasilanie odbywało się na lampie 6X4 / EZ90. Prócz wejścia MPX i dwóch wyjść L i P dekoder miał przełączniki Mono / Stereo, Noise Filter czyli stosowany także później w sprzętach półprzewodnikowych filtr blokujący na wyjściu resztki sygnały pilotującego MPX. I oczywiście załącznik zasilania. Następnym modelem był MXA-3 dzielący z poprzednikiem obudowę. Elektronicznie była to jednak zupełnie inna konstrukcja. Dekodowanie w układzie matrycowym zapewniały dwie lampy  6AQ8 / ECC85 i 6AN8A. Zasilacz jednopołówkowy korzystał z jednej diody krzemowej. Układ wejść i wyjść oraz przełączników prawie identyczny z poprzednikiem.  I podstawowa różnica - MXA-3 miał zamiast żarówki świecącej przy włączeniu zasilania  neonowy wskaźnik sygnału MPX.

Strona główna        Strona Poprzednia        Kontakt