HISTORIA

Wraz z zakończeniem II Wojny Światowej zaczęto wprowadzać do powszechnego użytku rozwiązania konstrukcyjne i technologie, których wypadkową stał się dynamiczny rozwój techniki audio. Następnie w ciągu kilkunastu lat nastąpiło zakończenie etapu opracowywania i przyjmowania norm stereofonicznego sprzętu o wysokiej wierności. Największym rynkiem konsumenckim drugiej połowy XX wieku były Stany Zjednoczone, i tam też zaczęto masowo produkować i sprzedawać urządzenia określane mianem HiFi (od słów high fidelity - wysoka wierność). Normy określane tym pojęciem zostały zawarte  dopiero w 1973 roku  niemieckim opracowaniu/normie DIN45500 (wzorowano się na nich także w innych krajach). W latach 60-tych norm tych nie znano, ale znaczna część sprzętów lampowych z  segmentu  amplitunerów ze znacznym naddatkiem te normy wypełniała. By jednak zacząć słuchać muzyki z wysoka wiernością musiało się pojawić parę nowych technologii - wynalazków:

  • technika rejestracji na taśmie magnetofonowej z wykorzystaniem prądu podkładu wielkiej częstotliwości – technologia opracowana przed II WŚ w Niemczech przez firmę AEG – umożliwiła najpierw dokonywanie nagrań wysokiej jakości by następnie zostać wprowadzona do studiów radiowych i ostatecznie trafić do indywidualnych użytkowników,
  • nadawanie z modulacją FM na zakresie fal ultrakrótkich – technologia opracowana przed II WŚ w USA umożliwiła propagację audycji z szerokim pasmem przenoszenia i co za tym idzie lepszą dynamiką oraz większą niźli na falach AM odpornością na zakłócenia,
  • wprowadzenie z końcem lat 50-tych standardu zapisu mikrorowkowego na płycie winylowej długogrającej i singlu.

Poza wymienionymi ważną rolę odegrały też inne innowacje jak opracowanie w latach 30-tych na potrzeby techniki filmowej i kinowej konstrukcji wzmacniaczy o szerokim paśmie przenoszenia, opracowanie głośników i kolumn głośnikowych o odpowiadającym im paśmie.

Nie byłoby jednak HiFi bez stereofonii czyli przekazywania sygnału audio dwoma kanałami. Jej historia sięga lat 20-tych zeszłego wieku, ale dopiero w połowie lat 50-tych i na początku lat 60-tych  pojawiły się powszechnie stosowane technologie takie jak:

  • stereofoniczne rejestrowania /nagrywanie w studiach,
  • opracowanie systemu stereofonicznego tłoczenia płyt winylowych, 
  • opracowanie systemu stereofonicznej transmisji na falach ultrakrótkich czyli Zenith-General-Electric – aktualnie stosowana nazwa to MPX
Używane współcześnie określenia "hajend, topend" itp nie mają żadnego umocowania naukowego (jak samo określenie HiFi). Ich stosowanie to wyłącznie przejaw działalności marketingowej. Można przypuszczać, że produkcja z lat 60-tych mogłaby by być dzisiaj oklejana stikerami z napisem "hajend" i byłoby to uzasadnione ich parametrami.

Powrót



razy odwiedzono stronę